Browsing Category

Blog

Wanneer is het tijd voor verandering? Kairos!


Velen van ons voelen zich op dit moment gestrest, moe en uitgeput. Juist in deze tijden merk je dat er iets in je begint te broeien. Daar waar je normaliter je leven leeft en de tijd ogenschijnlijk ongemerkt voortgaat, de tijd van Chronos, verandert je beleving van tijd wanneer het gaat broeien. Je voelt dat er iets kan en mag gebeuren en veranderen in jouw leven of omstandigheden. Vaak zijn deze perioden voorafgegaan met irritatie, verwarring, communicatiestoornissen of misverstanden over situaties waarin je bent terechtgekomen. Of misschien kreeg je nieuwe inzichten over wat je graag anders zou willen. Het zijn perioden van onhebbelijkheid en onduidelijkheid tegelijkertijd, maar het broeit wel…. 

Kairos
Je gaat op zoek en je laat ideeën, invallen en argumenten toe. Je zoekt naar mogelijkheden om jouw situatie positief te beïnvloeden of rigoureus om te gooien. En wellicht komt dan ook het moment van het benutten van de juiste kans of het grijpen van de mogelijkheid voor verandering. De verandering die je diep van binnen, vanuit je onderbewustzijn, gecreëerd hebt. Dit moment noemen we Kairos.

Weerstand
Het kan ook zo zijn dat je helemaal geen zin hebt in verandering. Verandering haalt je uit je ‘comfortzone’. Ogenschijnlijk voelt dat comfortabel, ondanks dat je je niet tevreden voelt. Verandering brengt onzekerheid mee en zet je in beweging. Je voelt dan weerstand voor verandering. Zo stel je de stap naar verbetering van jouw situatie nog even uit. Vaak gaat het onderhuidse ongenoegen sluimerend of piekerend door. 
Hier kunnen dan chronische fysieke klachten ontstaan. Je negeert dan de signalen van je lijf dat het tijd is om jezelf een positieve verandering te gunnen. 

Frozen shoulder
Zelf heb ik met een frozen shoulder gelopen. Het begon een jaar geleden. Terwijl de beperkingen in de beweging afnamen, had ik nog niet in de gaten dat het een frozen shoulder was. Ik relateerde mijn schouderpijn aan tijdelijke stress. Op het moment dat ik mijn arm niet meer omhoog en ook niet meer achter mijn rug kreeg, werd het wel vervelend. Autorijden werd lastig. ’s Nachts werd ik wakker van de pijn, en nog steeds nam ik het voor lief. Ik hield mijzelf zoet met ‘ik ga de pijn in mijn schouder wel opstellen’, zonder daad bij woord te voegen. Het was blijkbaar nog niet het moment.
Toen ook mijn andere schouder pijn ging doen en het bewegen steeds lastiger werd, voelde ik het gaan broeien. En gingen de vragen komen: ’Wat wil de pijn in mijn schouder mij vertellen’. Ja, de stress die begreep ik goed, maar wat zat daar onder? Hoe zou ik anders met die stress om kunnen gaan?  

Verandering
En dan komt dat moment, het moment dat we Kairos noemen. Het moment voor creatie en verandering! Eindelijk was ik bereid om in de diepte te gaan kijken naar de pijn in mijn schouder. Ik wist de weg, ik had zelf de kennis en kunde en toch was het geschikte moment voor verandering niet meteen daar.

Systemische opstelling
Tijdens de opstelling ging ik door diepere lagen van mijn onderbewustzijn. Ik mocht zien en voelen waarom stress zo veel impact heeft op mijn welbevinden. En vervolgens mocht ik het loslaten… Zo ontstond er ruimte en een beweging om meer op mijzelf te vertrouwen. Ik ben meer in balans. 
De fysieke verandering was zeer verassend en boven elke verwachting. Na een week was de mobiliteit van mijn schouder met vijftig procent toegenomen en sliep ik gemiddeld twee uur langer door. En zo heeft de fysieke verbetering zich gestaag doorgezet. 
Maar bovenal; ik sta een stuk steviger in het leven. 

Moment
Het moment van verandering komt dus ‘vanzelf’. Het dient zich aan. Echter, of je er gehoor aan geeft, hangt af van je verlangen naar verandering of je weerstand tegen die verandering. Je lichaam geeft de signalen; pijn, vermoeidheid, frustratie. Het negeren van deze signalen, of het onderdrukken van de symptomen, is niet helpend. Je zal je er steeds naarder door voelen.
Door op onderzoek te gaan naar de onderliggende boodschap van de signalen die je van je lichaam en je gedrag krijgt, creëer je een kans om je welbevinden, hoe je in het leven staat, te verbeteren. 

Wanneer is het tijd voor verandering?
Als je je angsten kent. Als je je triggers kent, waarom je boos wordt. Als je weet waarom het niet altijd lukt vorm te geven aan je geweldige ideeën of plannen. Als je ontdekt dat je in je relaties eigenlijk een masker opzet om niet gekwetst te hoeven worden. Als je ontdekt dat je nooit geleerd hebt vanuit je gevoel te leven. Als weet dat je veel te veel werkt en te weinig ontspant.
Als je in de gaten krijgt dat je altijd een ander pleased.Als je alle ballast van je ouders en voorouders niet meer hoeft te dragen.

Dan is het tijd oor verandering!

Wil jij verandering?
Voel jij dat het voor jou ook tijd is voor verandering? Wil je onderzoeken waar en wat er wringt in jouw leven? 
Tijdens een systemische-, of familieopstelling krijg je inzicht in de obstakels of belemmeringen die jij ervaart in je leven. Er ontstaat na het zien, begrijpen en doorvoelen een ander perspectief. Je kijk op situaties verandert en je ervaart ruimte om te leven vanuit je eigen perceptie.
Verandering helpt om gewoon je eigen zelf te worden. Zonder dat je je een houding hoeft te geven om je ‘veilig’ te voelen. Je gaat je minder moe en gestrest voelen. Systemische familieopstellingen helpen als je ervoor kiest om fijnere en liefdevolle relaties hebben. En als je je uit wilt spreken over wat jij echt wilt, zodat je jezelf gaat pleasen. 

Levenskunst
Ik noemde het Levenskunst, leven vanuit bewust zijn.
Je bent welkom om die stap te nemen, ik loop graag een stukje met je mee.
Heb je een vraag of wil je een afspraak maken? Stuur mij een bericht op marielle@levenskunst.nl
Je hoeft het niet alleen te doen.

Mama’s masker

Vandaag is 10 jaar geleden dat mijn mama ’s nachts haar arm opeens, ‘zomaar’ brak. Het begin van het einde. Dat begin was al eerder gaande, maar vanaf 27 januari wisten wij, mijn moeder, mijn vader, mijn man en kinderen en ik het ook. De golf van verslagenheid als je het slechte nieuws ontvangt voelt enorm. Longkanker met uitzaaiingen in de botten. Ook nu, nu ik het tien jaar later opschrijf, draait het weer in mijn maag, en voel ik de zwaarte als een zware deken weer over mij heen komen. Er volgde een intense periode vol zorg, samenzijn en afscheid nemen. Elke keer een stukje…
Mama was zich soms wel en soms niet bewust van haar lot. Haar beginnende dementie zat daartussen of hielp haar te zijn in het ongewisse…


Ze kon er heel gelaten over doen en ontkennend. Werkelijk in gesprek komen vond ze ingewikkeld. Alleen in haar ogen zag ik angst, verdriet en af en toe het vuur dat ik zo goed van haar kende. De sprankeling die ik ook goed kende was al gedoofd…

En toch hadden we af en toe nog echt verbinding, viel haar masker weg en ontmoette ik de kwetsbaarheid en haar zachtheid. Zachtheid waar ik zo vaak naar verlangd had.

Mijn moeder had, zoals ik haar kende, haar masker en het was heel moeilijk met haar te spreken over mijn en haar emoties. ‘Het was gewoon zo’. Ze sprak zelden en zeer beknopt over haar kindertijd en jeugd. Wat had ze meegemaakt en wat had het leven met haar gedaan? Ze liet zich er niet over uit. ‘Daar hebben we het niet meer over.’
Ja, ze had het bombardement van Rotterdam in tweede wereldoorlog meegemaakt. En ja, het gezin moest vluchten en in Oegstgeest gaan wonen. Haar vader ging een paar weken tijdens de hongerwinter op zijn fiets naar ‘de noord’ om eten te vinden voor zijn gezin. Dat was het wel, dat ze wilde delen. En ja, ze mistte haar moeder enorm. Zeker na haar overlijden, maar ook toen ze na haar huwelijk met mijn vader naar Beverwijk verhuisde.

Ik ben dankbaar voor de periode van haar korte heftige ziekbed, waarin ze wel vanuit haar zachtheid bij mij was. Niet meer sterk en onverschrokken deed. Gewoon zijn, zonder dat pantser dat zolang tussen ons had gezeten. Ik heb mijn moeder tijdens deze korte periode ‘echt’ kunnen zien en voelen, zonder masker. En ze was zo lief op die momenten.

Na haar overlijden ben ik heel veel in gesprek gegaan met mijn vader. Hij heeft mij heel veel kunnen vertellen over de zware jeugd van mijn moeder. Ze heeft hele nare dingen gezien als jong kind in Rotterdam. De angst en het trauma van onveiligheid, de honger die er was, en een bezoek van de Duitsers in hun huis. Ook haar vader en haar moeder leefden met deze oorlogswonden. Er werd niet meer over gesproken, voor emotie was ook geen plaats en laten we het ‘leuk’ houden. En.. doe maar ‘gewoon’ dan doe je gek genoeg. Ieder in zijn eigen pantser. 
Ik begrijp dat deze ingrijpende ervaringen een gevolg hadden op haar gedrag in haar verdere leven. En hoe dat doorwerkte in mijn leven. 
Door steeds weer een beetje meer te weten te komen over haar leven kon ik kijken wat de invloed is geweest van de tot dan toe onbekende verhalen en trauma’s van mijn moeder en voorouders op mijn leven. Hun onzekerheden, geblokkeerde emoties en heel erg hard je best doen nam ik over, zonder dat ik wist dat dat van hen kwam. 

Door de ervaringen met familieopstellingen mocht ik heel veel familieballast loslaten en werd ik mij steeds meer bewust van mijn eigen verlangens. En ik geef gehoor aan die verlangens, die lang niet voor iedereen ‘gewoon’ zijn. Maar ‘iedereen’ heeft zo zijn eigen referentie kader, dus ‘gewoon’ is lastig te definiëren. Ik leef vanuit mijn eigen waarden en normen; Liefde, vrijheid, respect en creativiteit geven richting aan mijn leven. En ja, af en toe doe ik gewoon gek, vinden mijn kinderen….

De tien jaar na het overgaan van mijn moeder hebben mij ruimte gegeven om mijn leven te durven leven zoals ik het graag wil. Door veel belemmeringen los te laten heb ik de lef gekregen nieuwe ervaringen op te doen en te accepteren dat zekerheid dan een onzekere factor is. En ik kan vanuit mijn zachtheid en kwetsbaarheid meer liefde voelen, geven en ontvangen. Mijn relaties zijn echter geworden, echt vanuit verbinding.

Wat zou ik dit graag met je hebben willen delen mama.

Wil jij ook loskomen van de familieballast die jij ongemerkt met je mee sjouwt?
Een van coaching trajecten, naast de individuele sessies, die ik graag onder de aandacht breng, is het schilderen van de Levensboom. Iedere keer word ik weer verrast wat het de cliënt brengt.  Vier sessies met vier thema’s en van daaruit gaan we in gesprek en ga je schilderen. Heb je interesse? Kijk even op ‘coaching’ of neem contact op voor een oriënterend gesprek

Van donker naar Licht

Ik verheug mij op de zonnewende op 21 december. Het is een keerpunt in het jaar dat de dagen weer langer licht worden. Voor mij is het ook een nieuwe start. Ik kruip langzaam uit mijn winterslaap en uit mijn binnenwereld en ik reik uit naar buiten met nieuwe plannen en actie. De afgelopen weken voelde ik dat ik veelal de stilte in ging, en naar binnen keerde. Ik ging vroeg naar bed en sliep lekker uit, ik mediteerde, luisterde veel naar muziek en liet de creativiteit stromen zoals het kwam. Er was weinig structuur, en dat was prima.

Tijd voor introspectie. In mijn meditaties focuste ik op het afgelopen jaar. Wat heeft het mij gebracht? Welke uitdagingen kwamen op mijn pad? Wat ging goed en wat heb ik geleerd van de dingen die niet goed gingen?  En ik onderzocht wat van wezenlijk belang is geweest op het persoonlijk vlak en voor mijn ondernemerschap.

Dit naar binnen keren in de donkere dagen voor de zonnewende heeft voor mij een helende werking.  Dat reflecteren geeft mij richting aan de dingen waar ik goed in ben en waar ik meer van wil. En.. wat laat ik los of ga ik anders organiseren.

 Ondanks alle dagelijkse uitdagingen, die niet gering waren, of juist daardoor, sta ik steviger in het leven. Allerlei belemmerende gedachten over gewenst of ongewenst gedrag mocht ik loslaten. Daarvoor mocht ik dit jaar diepe reizen naar binnen maken, en in de donkere krochten voelen welke overtuigingen niet van mij waren, maar waar ik of mijn naasten wel last van hadden. Door daar eerlijk naar te kijken, voel ik mij nu steviger in het leven staan. En mijn overtuiging alles alleen te moeten doen heb ik naar het rijk der fabelen gestuurd. Ik mag nog meer leven vanuit vertrouwen en overgave. Authentieker voel ik mij.  Ik voel meer lichtheid en er is weer ruimte om meer te spelen in het leven. 

Ook voel ik dat mijn werk als coach en kunstenaar voor mij een perfecte match is. 

Het is zo fijn om werkelijk in contact te zijn met mensen, en samen te onderzoeken wat er aangekeken mag worden om inzicht en ruimte te krijgen en dat ze daarna ook steviger in het leven staan. Ik word hier zo blij van! Komend jaar wil ik meer mensen kennis laten maken met familie- en systemisch opstellen en zal dat ook in groepen gaan aanbieden. 

Mijn creativiteit krijgt alle ruimte en het schilderen in opdracht is uitdagend. Het brengt mijn kunst op een hoger level. Het spelen met verf en kleur en uiting geven aan alles wat bruist en borrelt in mij geeft mij zoveel plezier! 

De Heart Gallery die ik tijdens de eerste Corona golf creerde is een mooi succes. Kleine lieve schilderijtjes maakte ik. Ik verkoop ze voor een klein prijsje en doneer 11% aan de voedselbank. Het geeft mij veel voldoening op deze manier iets te kunnen bijdragen en zo de liefde te verspreiden die we allemaal ze nodig hebben! ( https://mwart.nl/gallery-paintings/heart-gallery//)

Ook kijk ik reikhalzend uit naar de tijd dat we weer samen kunnen schilderen, op het strand en in de ‘Levenskunst’ praktijk. De nieuwe workshop ‘Wrakhout’  en de cursus ‘Chakra schilderen’, waren een groot succes!

Vanavond vier ik de zonnewende met een ritueel. Ik maak een mooi vuur dat symbool staat voor het nieuwe licht. De dingen die ik niet mee wil nemen in het nieuwe jaar, ik laat het achter in het vuur. En ik zal mijn intenties voor 2021 ook opschrijven en noemen. Zo zet ik een punt achter wat mij niet meer dient en kijk ik uit naar nieuwe plannen, ontmoetingen en uitdagingen. 

Deze lockdown is tijdelijk en zal hoe dan ook voorbijgaan. Er zullen betere tijden aanbreken. We zullen dan onze vrijheid des te meer kunnen waarderen.

Ik wens je een fijne kersttijd en jaarwisseling toe en tot volgend jaar!

Lieve groet,

Mariëlle

Ben jij nu ook geïnspireerd om te kijken naar wat 2020 jou heeft gebracht? Ik ben benieuwd hoe jij ernaar terugkijkt en wat jij in het nieuwe jaar anders wilt doen of waar je juist tevreden mee bent. Fijne Zonnewende!

Een van coaching trajecten, naast de individuele sessies, die ik graag onder de aandacht wil brengen is het schilderen van de Levensboom. Iedere keer word ik weer verrast wat het de cliënt brengt.  Vier sessies met vier thema’s en van daaruit gaan we in gesprek en ga je schilderen. Heb je interesse? Kijk even op www.levenskunst.art of neem contact op voor een oriënterend gesprek.

I never promised you a Rosegarden

Peter was 21 en ging met zijn brommer op vakantie. Hij ging een enorm avontuur tegemoet. Vele jaren later zal hij pas terugkeren naar Rotterdam, de stad waar hij geboren werd en opgroeide. 

Het lijkt misschien op het begin van een spannend boek, maar het is de geschiedenis van mijn oom, de broer van mijn moeder. 

Peter ging op zijn brommer naar Finland, Bij een verkeersongeluk daar ontmoette hij een Fins meisje, Irma, en voor hij er zich bewust van was, werd hij een aanstaande vader. Eenentwintig jaar, in een vreemd land waar hij de taal en cultuur niet van kende en sprak, en de jongeman werd vader…

De romantiek in dit verhaal is helaas ver te zoeken. Peter bleef in Finland. Het is dan 1967, en de Nederlander is een buitenlander, Peter voelt zich niet echt welkom. Finland houdt niet van buitenlanders. 

Mia wordt 2 september 1967 geboren, ze is half Nederlands en half Fins. Haar jeugd is zwaar, ze heeft jonge ouders die niet echt hebben gekozen voor het leven dat zich nu aandient. Ze zijn opeens verantwoordelijk, maar nog niet volwassen. De liefde voor elkaar is fragiel en duurt niet lang. Mia groeit grotendeels op bij haar grootmoeder. Haar vader en haar moeder ziet zij sporadisch.

Maar Mia heeft Nederlands bloed en dat voelt zij. Ze zoekt contact met haar Nederlandse familie en vindt mijn moeder, Elly Rotgers. Mijn moeder is verheugd, samen met mijn vader is zij twee keer op bezoek geweest bij Mia en haar familie.

Zo kom ik ook in contact met mijn nicht Mia en haar kinderen, en energetisch voelen wij de verbinding met elkaar. Ze vraagt mij de Levensbomen voor haarzelf en haar kinderen te schilderen. Intuitef voel ik in op mijn (achter) neef en nichten hoe ik de bomen zal vormgeven. Ieder kiest de Levensboom die ik voor hen specifiek bedoeld en geschilderd heb. 

Mijn schilderij ‘Hope and fears’ staat 2 minuten op Fb en zij heeft het gekocht. Ze komt regelmatig naar Nederland, evenals haar dochters. Ook ontmoet zij haar halfbroer, John… (mijn broer heette ook John)

En zo kreeg ik een paar maanden terug opeens een verzoek voor een schilderij.

 “I need a painting!”, tulpen, grijs, zwart en rood. En zo is dit Nederlands Finse schilderij ontstaan.

Een opdracht vormgeven kost even tijd, het gevoel, het beeld, het groeit en broeit. Haar verhaal heb ik leren kennen, invoelen en op het doek gezet, wild en heftig, met drama en liefde. Een weergave van haar gevoel van haar identiteit. En dat ik dat heb mogen schilderen vervult mij met dankbaarheid. 

(Deze blog is geschreven met toestemming van Mia Rotgers)

Introductie Workshop Familie opstellingen

Introductie workshop ‘Laat achter wat te zwaar is om te sjouwen’  
bij The Workout, zondag 15 maart


Je staat midden in het leven. Maar toch … je hoort te vaak een kritisch stemmetje in je hoofd. Je kunt of doet het niet goed genoeg. Je doet niet wat je echt graag wilt, je hebt regelmatig het gevoel dat je geleefd wordt. Je wilt meer rust in je hoofd. En meer regie over jouw eigen leven.

Continue Reading…

Intensive Levensboom

I t ’s . t i m e . t o . m a k e . y o u r . s o u l . h a p p y !

Mijn schilderen typeert zich door betekenisvol te willen zijn. Als ik schilder voor mijzelf, dit heet ‘vrij werk’, dan bubbelt en broeit er vaak al langere tijd iets van binnen. En dan krijg ik af en toe beelden, die later frequenter verschijnen. Of muziek met 1 zinnetje van een liedje. Daar ‘moet’ ik iets mee. Maar wat? En na enige tijd, soms na een week, soms na een paar maanden, ga ik aan de slag. Ook op het doek gebeurt er daarna heel veel. Onderhuids zat een verhaal dat zichtbaar wordt. En er wordt gewerkt en verwerkt. Een heel proces is dan gaande. 

Continue Reading…

Levenskunstenaar

2018 was voor mij een bijzonder creatief jaar. Ik heb heerlijk geschilderd met workshoppers en cursisten op het strand in Wijk aan Zee, en lekker met mijzelf in mijn atelier. Muziekje aan en pielen en prutten, zoals ik het wel eens oneerbiedig noem. Schilderen vanuit mijn hart, wat zich dan aandient; kleur, vorm en techniek, een ontdekkingstocht naar het verhaal dat ik dan wil vertellen. Tijdens de workshops en cursussen liet ik de deelnemers ook op zoek gaan naar hun verhaal. Er kwamen prachtige verhalen, allemaal heel eigen en zo nu en dan een verrassing voor hen zelf. We werden er heel blij van.

Er ontbreken hier twee schilderijen. Deze heb ik gemaakt voor mijn afstudeerproject voor de opleiding ‘Intuïtief systemisch en familieopstellen’. Ze weerspiegelen prachtig mijn proces tijdens deze opleiding. Diepgaan en er verrijkt uitkomen. Over een paar weken ga ik dus ook aan de slag met creatieve diepgang voor jou, als jij ook Levenskunstenaar wilt worden. Je kunt dan met een heel mooie ‘Intensive Levensboom’ cursus al schilderend op zoek naar je verlangen en stappen gaan maken om daar daadwerkelijk mee aan de slag te gaan.

Ook kom ik binnenkort met een nieuwe planning met workshops en cursussen.

Wil jij als eerste geïnformeerd worden? Laat het mij even weten op info@mwart.nl

Glazen potje

Ook ik wil de wereld niet meer onnodig belasten met plastic. Voor de komende workshops vraag ik jullie hulp.
Wie kan mij helpen aan hele kleine glazen jampotjes of glazen potjes waar je dag- of nachtcreme in heeft gezeten. Inhoud ongeveer 50 ml. Met deksel graag. Zo hoef ik geen plastic bakjes meer te kopen en helpen jij mee met de recycling. Heb jij kleine glazen potjes? Stuur maar een bericht en ik haal ze op. (zolang het in de buurt is 🙂

Volle bak!

Al mijn spullen aan het zoeken. Voorbereiden voor de workshop ‘Intuitef schilderen aan Zee’. Zomaar vol geboekt en een wachtlijst. De mond tot mond reclame gaat goed. Tevreden klanten brengen hun enthousiasme over, betere reclame kan ik mij niet wensen. En ook zo leuk, de tevreden klanten komen terug!
Ik heb er enorm veel zin in om morgen voor de zomervakantie nog een keer met een fijne groep mensen te schilderen van uit hun hart.
Wil jij er ook een keer bij zijn? In september en oktober kun jij ook komen schilderen in dat gezellige atelier aan zee.
Houdt de berichten in de gaten of stuur mij een berichtje dat jij de data per mail wilt ontvangen. Dan ben je als eerste op de hoogte.
Stuur je bericht naar info@mwart.nl of ga naar http://mwart.nl/help-contact/

Prachtige pauw uit India

Twee jaar geleden maakte ik een bijzondere reis met mijn dochter Eline door India. Deze week begon ik met opruimen in de lijstenmakerij. Kom ik deze schoonheid tegen. In India, Udaipur gekocht bij de kunstenaar zelf. Meteen maar even ingelijst. Het is een fijnschildering op zijde. De pauw zag ik veel door de straten. Wat een schoonheid en trots stralen ze uit. De pauwen maken het land, waar ze alle afval overal maar neer gooien, weer wat mooier.

Wil jij deze unieke schildering? Stuur een mail naar info@mwart.nl